*Denne historien av Ajax (Andreas Jacobsen, en lokalkjent forfatter) leste vi sammen med familien denne julaften. Den var så fin at jeg ville dele den. Jeg tenker mye på hva det vil si at Jesus tok bolig midt i blant oss, og da traff denne "som ei kula".
(alle rettigheter tilhører selvsagt forfatteren, Andreas Jacobsen - Ajax. Deler av teksten saksa jeg fra denne linken siden jeg ikke orket å skrive alt inn selv.)
Midt iblandt oss
av Ajax
- Ja, sa mor te an Kjell. - Jesusbarnet bor midt iblandt oss, men ikje mas. Eg har det travelt. Gå heller inn og øv deg på julasangane. Hu lukte kjykkendørå igjen, for at ikje steigeloktå sko trenga ud i entreen.
- Du mor. Han Kjell la moen tett inn te nyglahåle. - Kor e midt iblant oss?
Morå åbna døra på glytt. - Ikje spikkoler på det, sa u. - Midt iblandt oss, e midt iblandt oss. Der e kje mær å sei om det.
- E det midt i byen? spørt'an Kjell
- Jedna det. Morå hadde utålmodige rynker i paen.
- På torjå?
- Du mase live av meg. Mor te an Kjell treiv ei kagebomma og ga an ein neve me smoltringar.
- Gå du og renn samen med di andre ongane, sa u, - og ikje kom inn igjen før du har spist opp adle kagene.
- Torjå e vel sådden omtrent midt iblandt oss, sa an Kjell.
-Ta skjerf på deg, sa morå og lokte kjykkendørå igjen med et smell.
Då an Kjell kom ud på gadå, sto an ei stonn og tenkte seg om. Han visste at torjå lå nere med Breiavatne, men koss an sko komma der, va an kje sikker på, for an jekk sjelden te byen aleina. Han konne jo spørre na Gerd om å slå fylle. Ikje for det an trudde at hu hadde någå greia på veien. Hu va kje mær enn fira år hu heller, men det konne nå vera kjekt å ha ei te å visa Jesusbarne te, viss an sko vera så heldige å finna det. Han konne onne na Gerd den fornøyelsen. Han hadde fått lånt tyggegummen hennes rett så det va.
Han sko akkorat te å roba på na, då an kom på, at viss u blei med, mått’an dela smoltringane med na, og det hadd’an kje bitten lyst te. - Eg går aleina, tenkt’an - og forresten e det kje sikkert at u Gerd bryr seg om å treffa Jesusbarne. Hu har jo både rattkjelke og ein sparegris med to kroner i. Han stappte ein smoltring i moen og bega seg te byen. - Fred på jord, plystr’an mens an jekk, -fryd på jord. Jesusbarnet iblandt oss bor. Han møtte ein gammale mann på veien. – Du men du e flinke te å plystra, sa an.
- Eg kan synga og, sa an Kjell, - men akkorat nå spis’eg smoltringar, og då e det best å plystra. Eg ska på torjå og finna Jesusbarne, la an te.
-Ska du det, sa den gamle maen. Han va svert alvårlige i stemmen. – E du sikker på du finne det på torjå.
-Torjå e midt iblandt oss, sa an Kjell, - og viss ikje Jesusbarne e der, så e det kje någen plass.
Den gamle maen klappt’an på håve. – Ikje ble nå skoffte, sa an. –Der e trangt på torjå og folk mase fram og tebagers. Men julatrer e der ein bråde av. Di får du iallfall se.
- Eg vil se Jesusbarne, sa an Kjell. – Vil du ha ein smoltring. Den gamle maen tog imod smoltringen. - Ver nå forsiktige i trafikken, sa an. – Det e lett å ble øvekjørte.
- Du ska få ein smoltring te, sa an Kjell, - siden du e så forskrekkelig gammale.
Då an Kjell kom ner på torjå, va an nokså trøtte, og någe Jesusbarn va der ikje, så vidt han konne se. Han sporte seg for både hos den eine og den andre, men folk bare lo av an. Ein og aen ga an penger for det an såg så uskyldige du. Te slutt tog an mod te seg og spørte ein polis.- har du sitt någe te Jesusbarne? spørt’an.
- Eg ser et nå, sa polisen, - og det slugaste du kan jørr e å potla deg hjem te mor di før det bler mørkt. Kor bur du?
- Brønngadå hundretrædeve, sa an Kjell, - og eg e grusomt trøtte. Vil du ha ein smoltring?
Polisen tog an Kjell i hånnå og ledd’an opp te bussholdeplassen. –Sedd deg her og vent te 5’en komme, sa an. – Her har du tyve øre te å bussa for.
Det va mens an Kjell sad og venta på bussen at an såg Jesusbarne. Plutselig sto krybbå med barne oppi midt udi kjørebanen.
- Jesusbarne, ropt’an Kjell og sprang ud i gadå.
- Det e midt iblandt oss.
Folk skreig og bremser hylte, og der låg an Kjell framføre hjulå på ein svere lastebil.
- Han låg og smilte, sa polisen, då an ei stonn seinare avleverte ein trøtte, men uskadde Kjell te morå. –Eg har aldrig sitt sånn ein ongje.
- Ikje eg heller, sa morå.
- Eg har sitt Jesusbarne, sa an Kjell. - Det bor midt iblandt oss. Je polisen ein påse med smoltringer.
Seinare på kvellen, då mor og far te an Kjell sad og snakkte om det så va hendte, sa morå:
- Det va merkelig dette her med an Kjell. Han va så trøtte at eg ikje fekk vask’an før eg la an, og då an va sovna fandt eg to tri halmstrå i den høyra hånnå hans.Han sko då vel aldrig verkelig ha sitt…
- Tøv, sa maen og bretta ud aviså. - Der rege så møje rusk på torjå, nå juletier.
